1 niedziela Adwentu; Jr 33,14-16; Ps 25,4-5.8-10.14; 1 Tes 3,12-4,2; Ps 85,8; Łk 21,25-28.34-36; Winnica 29 listopada 2015 roku.

Kto to był chłop pańszczyźniany? Był to ktoś taki, przypisany do jakiegoś pana, który ileś tam dniówek musiał w roku pracować na polu pana.

Pokornie podporządkowywał się temu prawu – specjalnie nie miał wyjścia. Jednak, gdy pan zmuszał go do pracy ponad wyznaczoną pańszczyznę to chłop buntował się – czy to skrycie, czy otwarcie.

Dlaczego o tym mówię? Otóż dlatego, że zależy mi bardzo, by nikt z nas nie był pańszczyźnianym chłopem.

Nie był pańszczyźnianym chłopem w odniesieniu do kościoła. Niedzielna Msza Święta – no trudno, rekolekcje – no trudno. Jak trzeba to trzeba. Gdy jednak słyszy taki ktoś o kolejnych rekolekcjach to rodzi się bunt – znowu jakieś rekolekcje, no bez przesady, ile można!

Bądźmy zakochanym chłopakiem, zakochaną dziewczyną. Oni nie liczą swoich spotkań, by stwierdzić, że wyrobili normę, że zaliczyli obowiązek. Przeciwnie – chcą więcej i więcej.

Bądźmy zakochani, a tym, kogo kochamy niech będzie Jezus. I cieszmy się, że będzie kolejna ekstra okazja do spotkania, kolejne rekolekcje.

Te rekolekcje – zaczynamy w czwartek – to będą rekolekcje powołaniowe. I chciałbym już teraz nas dobrze do tego nastroić.

Gdy słyszymy “rekolekcje powołaniowe” to może nam się zdawać, że chodzić będzie o to, by młodzi usłyszeli Boże wezwanie i podejmowali decyzję pójścia do seminarium lub zakonu. Ewentualnie w takich rekolekcjach mogłoby jeszcze chodzić o to, by parafianie uczynili z modlitwy o powołania ważną intencję swoich osobistych modlitw.

To wszystko prawda – będziemy się modlić o powołania do seminarium i zakonu, ale jeszcze o coś dużo więcej.

Będziemy się modlić o odczytanie powołania dla każdego z nas.

Chciałbym, by owocem rekolekcji był zrozumienie ważnej prawdy, że Bóg ma powołanie dla każdego bez wyjątku w kościele. Powołanie to nie tylko seminarium i zakon, ale swoje własne miejsce w kościele.

Bóg ma bardzo konkretny plan dla ciebie. Ma dla ciebie określone miejsce i zadanie.

Nie sposób wyliczyć wszystkich możliwych miejsc i zadań w kościele.

W naszej parafii są lektorzy. Tę funkcję można pełnić zwyczajnie – po prostu dobrze czytam, nie mam lęku, by robić to publicznie, proboszcz poprosił i nie odmówiłem.

I nie ma w tym nic złego, że pełni się tę funkcję w ten sposób. Można jednak pójść dalej i głębiej – odkryć powołanie do czytania w kościele. Żyć tym czytaniem, nosić to w sercu – czytam Boże Słowo. To czytanie zobowiązuje. Dokładam szczególnej troski, by to Słowo, które czytam, zrozumieć i przekazać w taki sposób, by zrozumieli inni. Modlić się o to. Może z czasem uczyć innych jak czytać Słowo.

Chciałbym, by w parafii było kilkuset lektorów – wtedy każdy miałby w roku jedno czytanie. I do tego czytania przygotowywałby się cały rok. To na pewno byłoby powołanie.

Powołania mogą być też ciche i skromne, i bardzo proste – a bardzo potrzebne. Ktoś może przyjść do mnie i powiedzieć – proboszczu proszę mi oddać pod opiekę gazon przy ojcu Pio. Na mojej głowie będzie już zawsze, że będzie zadbany i piękny.

Bardzo ważne są powołania do modlitwy. Każdy ma się modlić, to rzecz jasna, ale niektórzy mogą odkryć powołanie do szczególnej modlitwy wstawienniczej w sprawach innych. To jest powołanie.

Inni odkrywają powołanie do troski o trzeźwość – powstaje diakonia wyzwolenia.

Przed kościołem jest mnóstwo zadań – jeśli odkrywasz, że kawałek tego zadania należeć powinien do ciebie, to odkrywasz swoje powołanie.

W psalmie responsoryjnym słyszeliśmy: “Daj mi poznać, Twoje drogi, Panie, / naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.” (Ps 25,4) Z takim właśnie nastawieniem powinniśmy wchodzić w nasze adwentowe rekolekcje – zaczynają się w czwartek. Odkryć ścieżkę, drogę, powołanie, które wyznacza nam Jezus.

Wiara to nie pańszczyzna, to nasze życie z Bogiem. Z Bogiem, który nam ufa i daje określone zadania.

Przygotujmy się do tych rekolekcji. Mamy gazetę “Nasza Winnica” – to jest nie tylko plan rekolekcji, ale też zaproszenie rekolekcjonisty – ojca Jana Kaczmarka – zmartwychwstańca – był kaznodzieją na naszym wiosennym odpuście. Jest też kazanie o odczytywaniu powołania. Przeczytajmy wszystko, przemyślmy. I otwórzmy się na rekolekcyjne treści.

Chcę zakończyć przywołaniem pewnego powołania, które zrodziło się tu w Winnicy. Tu urodził się i został ochrzczony Sługa Boży Bogdan Jański. Długo szukał swojej drogi i ścieżki, wreszcie znalazł. Jako świecki człowiek stał się założycielem zgromadzenia zakonnego – założycielem Zmartwychwstańców. Odkrył swoje powołanie. Przypuszczam, że w rekolekcjach naszych przypomnimy sobie tę postać.

W Księdze Izajasza znajdujemy opis powołania proroka. Bóg mówi: “Usłyszałem głos Pana mówiącego: Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł? Odpowiedziałem: Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6,8)

I przez wieki całe Bóg powtarzał to swoje wołanie: “Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł?”.

Dzisiaj także Bóg powtarza to pytanie: “Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł?”.

Odpowiedz mu: “Oto ja, poślij mnie, Panie!”