Uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski; (Ap 11,19a;12,1.3-6a.10ab); (Ps: Jdt 13,18-20); (Kol 1,12-16); Aklamacja (J 19,27); (J 19,25-27); Winnica 3 maja 2021.

Wierzyć się nie chce, że już czterdzieści lat mija od powstania filmu Stevena Spielberga: „Poszukiwacze zaginionej arki”. Oto „Indiana Jones wyrusza do Egiptu, gdzie prawdopodobnie odkryto miejsce przechowywania Arki Przymierza. Nie może dopuścić, by trofeum znalazło się w rękach nazistów.” Oczywiście udało się nie dopuścić, za co film zgarnął cztery Oscary.

W tym filmie jest ziarno prawdy. To ziarno to fakt, że naprawdę arka przymierza zaginęła. Zaginęła w czasie najazdu Babilończyków. Ukryta przez proroka Jeremiasza tak skutecznie, że do tej pory jej nie znaleziono.

A może szukano w złym miejscu?

Dzisiejsze czytanie z Apokalipsy odkrywa nam tajemnicę arki. Arka Przymierza jest w niebie. Czytamy: „Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego Świątyni.” (Ap 11,19a)

Oczywiście traktujmy to symbolicznie, duchowo. Niemniej arkę znaleźliśmy. I jakie to ma dla nas znaczenie?

By tego się dowiedzieć należy przypomnieć sobie co było w arce przechowywane. Arka to opakowanie – drewniana skrzynia wyłożona złotem, która służyła przechowywaniu najcenniejszych, możemy użyć tego słowa, „relikwii” Żydów.

Sięgnijmy do Listu do Hebrajczyków. Przed laty na tę księgę Nowego Testamentu mówiło się po prostu List do Żydów. Czytamy w nim: „Znajdowało się w niej [w arce] naczynie złote z manną, laska Aarona, która zakwitła, i tablice Przymierza.” (Hbr 9,4b)

Mamy zatem trzy rzeczy – mannę, laskę Aarona i tablice z przykazaniami. Nie były to rzeczy przypadkowe. Miały Żydom przypominać o fundamentach.

Manna miała przypominać, że Bóg jest tym, który żywi i opiekuje się swoim narodem.

Laska Aarona mówiła o wybraństwie Aarona, ale szerzej o wybraństwie całego narodu.

Wreszcie tablice przykazań przypominały jak Żydzi mają żyć.

Ta arka przymierza z apokalipsy pełni podobne funkcje. Ona już nie Żydom, ale nam wszystkim ma przypominać, że Bóg jest naszym opiekunem, żywicielem i obrońcą.

Ma nam przypominać o naszym wybraństwie. Bo Kościół jest prawdziwie narodem wybranym, ludem odkupionym.

Wreszcie ma nam przypominać i wskazywać jak mamy żyć.

Żydzi swoje „relikwie” w arce nosili w czasie wędrówki do świątyni. Potem mieli ją w swoich sanktuariach a wreszcie w świątyni jerozolimskiej.

My naszą arkę przymierza także mamy w świątyni. Przypomina nam Święty Paweł: „My jesteśmy świątynią Boga żywego – według tego, co mówi Bóg: Zamieszkam z nimi i będę chodził wśród nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.” (2Kor 6,16bc)

Warto o tym pamiętać, że z Bogiem mamy kontakt nie tylko od święta, w kościele, ale w każdej chwili swego życia.

I niech każda chwila życia przypomina nam i podpowiada, że jesteśmy w Bożych rękach, że jesteśmy przez Niego wybrani i przez Niego prowadzeni.

---