Uroczystość Wniebowzięcia NMP;  (Ap 11, 19a; 12, 1. 3-6a. 10ab); (Ps 132, 6-7. 9-10. 13-14); (1 Kor 15, 20-26); Aklamacja; (Łk 1, 39-56); Winnica 15 sierpnia 2024.

Wniebowzięcie to finał. Wiele się musiało po drodze wydarzyć, by do tego finału doszło. Przygotowaniem było zapewne Niepokalane Poczęcie Maryi, ale umownym startem było chyba Zwiastowanie.

Zwiastowanie to moment, w którym Maryja usłyszała Bożą wolę, zaniesioną jej przez anioła i wyraziła na nią swoją zgodę.

I o słyszeniu, słuchaniu Boga chciałbym dzisiaj mówić.

Zacznę od przypomnienia tezy, która padała tu po wielekroć. Bóg mówi i możemy go usłyszeć. To nie tak, że mówił tylko kiedyś tam, w historii, On mówi także teraz.

Biblia jest pełna wersetów o słuchaniu Boga. Począwszy od „szema Izrael” – „Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Panem jedynym”. (Pwt 6,4) To cytat z Księgi Powtórzonego Prawa. Do Apokalipsy: „Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów”. (Ap 2,11a)

Trzeba słuchać, ale to nie jest łatwe. Dotyczy to nie tylko Boga, ale w ogóle wszystkiego i wszystkich.

Opuśćmy na chwilę przestrzeń religii i wiary i wejdźmy w naszą codzienność. Chciałbym nawiązać do trzech sytuacji, z których pierwsza wydarzyła się dosłownie kilka dni temu. Inne wcześniej, ale także to są współczesne przykłady.

Celowo pomijać będę nazwiska, bo nie o nazwiska tu chodzi, ale o zjawiska.

Pierwsza sytuacja. Pewien człowiek ogłosił w Internecie, że da nagrodę, gdy ktoś dostarczy mu kompromitujące materiały na temat pewnego dziennikarza. Ów człowiek ma po prostu pasję obrzucania ludzi błotem.

Jakoś nikt się nie zgłaszał więc ów dziennikarz sam sfabrykował pewien materiał nagrany ukrytą kamerą i podstawił taką przynętą. Ryba wzięła, i to ostro.

Filmik rzucono w Internet, gdzie zdobył milionowe zasięgi. Ciekawe były komentarze, pełne satysfakcji z upadku dziennikarza.

Jednak dużo ciekawsze było ujawnienie całej mistyfikacji. W niby to kompromitującym materiale, na koniec podano zupełnie inną informację, która była szansą by każdy kto pomyślał mógł ustalić, że ma przed sobą zmyślony materiał.

Można powiedzieć, że wystarczyło posłuchać, popatrzeć i pomyśleć, by odkryć niezgodność faktów i tym samym odkryć mistyfikację.

Wystarczyło posłuchać, popatrzeć i pomyśleć, ale nikt z głównego nurtu mediów nie posłuchał, nie popatrzył, nie pomyślał. Wszyscy rzucili się jak hieny na padlinę. I ośmieszyli się kompletnie.

Bo słuchanie jest bardzo trudną rzeczą.

Dwa inne przykłady dotyczą polityków przeciwnych opcji. O jednym z nich, z jednej strony politycznej, ktoś wyprodukował post przedstawiający jego luksusową rezydencję. Z komentarzem jak to sobie żyją politycy za nasze pieniądze.

I znowu ten post, udostępniany, polubiany i komentowany, przebiegł Internet tam i z powrotem, wzdłuż i wszerz.

A wystarczyło pomyśleć. Wystarczyło zamieszczone zdjęcie wrzucić w wyszukiwarkę Google i znaleźć tę niby rezydencję polskiego polityka jako ofertę handlarza nieruchomości w USA.

Drugi przykład dotyczy czołowego polityka z drugiej, przeciwnej opcji. Krążył i krąży pewnie do dziś, i będzie krążył, mem zawierający cytat z jego wypowiedzi, zdaniem cytującego świadczący o antypatriotyzmie owego polityka.

Znowu wystarczyło pomyśleć. Wystarczyło ten cytat wrzucić w wyszukiwarkę, znaleźć źródło i zobaczyć, że ów kompromitujący cytat pozbawiony jest bardzo istotnego fragmentu, który to kompletnie zmienia sens wypowiedzi.

To tak jakby twierdzić, że w Piśmie Świętym znajdujemy twierdzenie „Boga nie ma”. I rzeczywiście jest takie zdanie w Psalmie czternastym: „Nie ma Boga”. Tylko, że poprzedzone jest ono innym fragmentem: „Mówi głupi w swoim sercu: Nie ma Boga.” (por. Ps 14,1) Czy widzimy różnice?

Wystarczy posłuchać, popatrzeć i pomyśleć, ale trudno słuchać, trudno dostrzec a najtrudniej myśleć.

Dlaczego tak się dzieje? Dlatego, że wszyscy mamy w sobie taki filtr, który sprawia, że chcemy słyszeć to co nam pasuje, widzieć to co nam pasuje i myśleć w zgodzie z tym co nam pasuje.

Jak pasuje to łykamy, jak nie pasuje to odrzucamy. I przez to żyjemy w zdeformowanej rzeczywistości. Może nawet przyjemnie się żyje w takiej zdeformowanej rzeczywistości, bo ona nam pasuje, bo nam się podoba… ale łatwo można wpaść pod tramwaj!

I wpadają ludzie pod tramwaje, dają się oszukiwać, ośmieszają, kompromitują.

A wystarczy posłuchać, popatrzeć i pomyśleć. Wystarczy nie łapać tak chętnie przynęty.

To co przydaje nam się w życiu publicznym przydawać się nam będzie także w życiu religijnym, życiu wiary. Przyda się to nam w słuchaniu Boga.

Bo ze słuchaniem Boga także jest tak, że słyszymy raczej to co chcemy usłyszeć, to co nam pasuje, to co nam się podoba.

Jeśli coś się nie podoba, coś nie pasuje, to nie słyszymy tego, nie dociera to do nas. I z takim niewidzeniem, niesłyszeniem, znowu łatwo wpaść pod tramwaj, wleźć w jakieś kłopoty, zniszczyć sobie życie.

W psalmie responsoryjnym mamy takie słowa: „Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha.” (Ps 45,11a)

Wezwanie do uważności, do staranności, do pilności. „Nakłoń ucha”! Przychyl się i postaraj dobrze usłyszeć, dobrze pojąć, zrozumieć. To nie jest łatwe.

W tym tkwi tajemnica totalnego niepowodzenia wszystkich kazań. Tyle ważnych, dobrych, prawdziwych i pięknych rzeczy słyszy się na ambonach. I z jakim trudem wchodzi to w życie.

Dlaczego? Bo te słowa nie pasują! Burzą pewien porządek, kłócą się z rzeczywistością.

Co robimy z butami, które nam nie pasują? Odkładamy je! Co robimy ze Słowem Bożym, które nam nie pasuje, Słowem, które nas uwiera? Odkładamy je, odrzucamy, nie przyjmujemy.

Klasycznym tego przykładem są ewangeliczni faryzeusze. To co mówił Jezus, to co robił, absolutnie im nie pasowało, kłóciło się im to z ich wizją Boga i mesjasza.

Odrzucili więc Słowo, które do nich przyszło, nie przyjęli. Więcej nawet, podeptali i zabili.

To wszystko wszystkim nam grozi. Nikt nie jest wolny od tego niebezpieczeństwa.

Dlatego posłuchaj, córko, posłuchaj synu, spójrz i nakłoń ucha. Bądź uważny, ostrożny, staranny, krytyczny, myślący. Bądź jednocześnie otwarty, by przyjmować coś co może nie pasuje, ale niesie prawdę i dobro.

Maryja to potrafiła! Myślicie, że pasowało jej zostać Matką bez męża? To musiało być trudne, ale wypełniła swoje zadanie – fiat, nie mi się stanie. Za to ją czcimy.

Niech Maryja pomaga i nam w przyjmowaniu tego co prawdziwe, słuszne, co pochodzi od Boga… nawet jak nam nie pasuje.

Przeczytałeś? Skomentuj!

Poniżej wyraź swoją opinię, zapytaj, dodaj swoje uwagi. Pomoże to zwiększyć zasięg tego wpisu a odwiedzających przekona o wartości. Polemik w komentarzach nie prowadzę, proszę to uszanować.