Uroczystość Narodzenia Pańskiego; (Iz 52,7-10); (Ps 98,1,2-3ab,3cd-4,5-6); (Hbr 1,1-6); Aklamacja; (J 1,1-18); Winnica 25 grudnia 2024.

„Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna.” (Hbr 1,1-2a)

Bóg kiedyś przemawiał i przemawia dzisiaj. Czy słyszymy ten głos?

Bóg przemawia na różne sposoby. Jednym z tych sposobów są „znaki czasu”. W teologii chrześcijańskiej „znaki czasu” są pojęciem, które odnosi się do wydarzeń, zjawisk czy trendów w świecie, interpretowanych jako przejawy działania Boga w historii lub zapowiedzi przyszłych wydarzeń.

Samo wyrażenie pochodzi od Jezusa: „Wieczorem mówicie: Będzie piękna pogoda, bo niebo się czerwieni, rano zaś: Dziś burza, bo niebo się czerwieni i jest zasępione. Wygląd nieba umiecie rozpoznawać, a znaków czasu nie możecie?” (Mt 16,2b-3)

To nie jest tak, że Bóg działał tylko kiedyś tam a dzisiaj wycofał się do nieba i tylko pilnie nas obserwuje, by na końcu rozliczyć.

Bóg działa także teraz i to co się dzieje trzeba uważnie obserwować i trzymając w ręku Ewangelię interpretować.

Jest wiele znaków czasu. Ja dzisiaj chciałbym pokazać i dać interpretację jednego znaku. Tym znakiem są pustoszejące kościoły.

Nie sposób tego nie widzieć, nie sposób tego zjawiska zbagatelizować. Dawniej tłumy na pasterce a wcześniej w kolejkach do konfesjonałów. Dzisiaj tych tłumów ze świecą szukać a i kolejki zdecydowanie krótsze.

I to jest znak czasu. I to jest coś przez co Bóg chce nam coś powiedzieć.

Co konkretnie chce nam powiedzieć przez puste ławki?

To nie jest proste do odczytania. Można źle usłyszeć, można błędnie interpretować.

Można na przykład twierdzić, że to wina księży, że zmalała ich gorliwość, że im się nie chce, że skandale, że zgorszenia. Każdego trzeba oceniać indywidualnie i księżowskich grzechów i zaniedbań jest dużo, ale znajdźcie, proszę, najświętszego i najgorliwszego księdza i zobaczcie jego parafię.

Rękę dam odciąć, że u niego też będą puste ławki a jeśli jednak nie, to dlatego, że przyjadą jeszcze z sąsiedniej parafii i tej, i tamtej.

Więc może po prostu ludzie zmądrzeli? Dawniej lud był ciemny i dał się religii mamić a teraz nauka, oświecenie, wiedza, że da się żyć bez Boga.

Mamy postęp technologiczny, ale, proszę mi wybaczyć, w to, że ludzie zmądrzeli nie mogę uwierzyć.

Nie jest łatwo odczytywać znaki czasu. To co powiem także nie musi być prawdziwe ani (tu z całą pewnością) pełne.

Puste ławki w kościele są po to byś zadał sobie pytanie i pomyślał dlaczego ty jednak przyszedłeś.

Gdy wszyscy ze wsi jak jeden mąż szli do kościoła a ten jedyny z sąsiedniej wioski, który nie szedł był piętnowany i wytykany przez wszystkich, takich pytań się nie zadawało.

Szło się do spowiedzi, szło się do kościoła, brało się ślub, chrzciło się dzieci, posyłało do Komunii, w chorobie jechało po księdza a po śmierci na grobie stawiało się krzyż.

Dzisiaj już nie! Na te święta nie wszyscy poszli do spowiedzi. Nie wszystkich zobaczymy w kościele. Tego nie ma, tego nie ma, tego też nie ma. Ten w zeszłym roku jeszcze był, ale dzisiaj go nie ma.

Z chrztem i komunią jest u nas jeszcze inaczej niż w wielkich miastach, ale śluby…? Ci bez ślubu, ci bez ślubu, ci także, nawet ci po których nikt się tego nie spodziewał.

Niektórzy po latach eksperymentów lądują przy ołtarzu, ale wielu nie.

Ta sytuacja może martwić, ale jest też błogosławieństwem, bo pozwala zadać sobie pytanie DLACZEGO.

Dlaczego miałbyś pójść do spowiedzi? Dlaczego miałbyś pójść do kościoła, skoro większość nie idzie? Dlaczego miałbyś ochrzcić dziecko i posłać je na religię? Dlaczego miałbyś brać ślub?

Do czego ci potrzebne sakramenty, Kościół, ksiądz?

Jak są pytania to jest szansa na znalezienie odpowiedzi.

Jak pytań nie ma to jest pewność, że odpowiedzi nie będzie.

Był taki moment w publicznym nauczaniu Jezusa, że wielu uczniów było zgorszonych Jego nauką i odeszło. Czy Jezus biegł za nimi? Wołał „zostańcie”? Czy z jakiego nauczania się wycofał, by całość była łatwiejsza do przyjęcia?

Nic z tego! Zamiast tego prowokował tych, którzy pozostali: „Rzekł więc Jezus do Dwunastu: Czyż i wy chcecie odejść?” (J 6,67)

Za tym pytanie przyszła deklaracja Piotra: „Odpowiedział Mu Szymon Piotr: Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga.” (J 6,68-69)

Kolejne Boże Narodzenie w twoim życiu. Dobrze, że przyszedłeś, dobrze, że tu jesteś.

Zadaj jednak sobie pytanie: „dlaczego”?

Zadawaj pytania i szukaj odpowiedzi. Nic w dzisiejszym świecie nie jest oczywiste i naturalne. Nie ma już jednego prądu. Każdy idzie przed siebie, wielu na zgubę.

Zatem dokąd idziesz? W lewo czy w prawo? W górę czy dół?

Dlaczego przyszedłeś teraz tutaj, czego tu szukasz i czy zobaczymy cię jeszcze kiedyś w kościele? Czy i wy chcecie odejść?

Kolejne Boże Narodzenie. Może bardziej świadome? Może z większym przekonaniem? Daj Boże!

A ci których nie ma? Daj Boże wrócą, gdy odkryją, że świat im nie da tego, czego ostatecznie szukają.

Może puste ławki znowu będą zajęte?

Przeczytałeś? Skomentuj!

Poniżej wyraź swoją opinię, zapytaj, dodaj swoje uwagi. Pomoże to zwiększyć zasięg tego wpisu a odwiedzających przekona o wartości. Polemik w komentarzach nie prowadzę, proszę to uszanować.